In memoriam: Gijs

Kort na opname en een fatale val in het verpleeghuis te Veere is Gijs van Suylekom op 10 juli jl. plotseling overleden. Een week na zijn 75e verjaardag. We kennen Gijs allemaal als een vriendelijke persoonlijkheid die meer dan 25 jaar als actief roeier, jeugdcoach en examinator wekelijks aanwezig was op zijn club Honte.

Een jaar geleden nam Gijs voor de laatste keer plaats in de Arne als stuurman, op en neer naar Veere. Om na afloop gezellig met vrienden van de zaterdagochtend ploeg het traditionele ontbijt samen te nuttigen op de steiger. Hij had verse aardbeien meegebracht. Afgelopen jaar zagen we Gijs nog geregeld in het Prooyenspark wandelen, maar de gevolgen van Parkinson werden de baas over hem en we zagen hem geleidelijk wegglijden uit dit bestaan. Opname in Veere werd onvermijdelijk.

Op vrijdagmiddag 15 juli namen we met familie, vele vrienden en kennissen afscheid in het Vliegendt Hert waarbij we het glas hieven op het leven van Gijs. Hij laat een onvergetelijke indruk achter en speelde een grote rol in het leven van menig Honte roeier.

Hij was in zijn jeugd in Haarlem actief bij het Spaarne en roeide al op de Ringvaart toen velen van ons nog nooit in een roeiboot hadden gezeten. Hij was een begaafde en vooral technische roeier waar we veel van konden leren. Gelukkig en graag bracht hij die kennis ook over op “stuntelende beginnelingen” op Honte waaronder ikzelf.

Nadat in de periode 1995-1997 een aantal “Zeeuwse ouderlingen” aangevuld met enkele “huurlingen uit de Randstad” in 1997 voor het eerst deelnam aan de 11-steden roeimarathon waren we blij dat Gijs mee wilde doen. We konden zijn ervaring goed gebruiken. Op de dag van vertrek naar Friesland met een gehuurd busje vanaf Honte was iedereen zenuwachtig, dus tijdig aanwezig behalve Gijs. Hij bleek thuis nog aan het schaken met zijn zoon en was totaal vergeten dat we op weg moesten. Zonder voldoende eten voor onderweg en zonder geld pikten we Gijs snel op om daarna ‘s avonds op tijd te starten vanuit de Prinsentuin in Leeuwarden. Door gretigheid onderweg bij een snelle wissel op Wetterwille kwam hij in het water terecht, maar dat hoorde er wel bij.

Vanaf dat moment tot ruim een jaar geleden was Gijs elke zaterdagochtend op het vlot, met peperkoek voor bij de koffie. Hij coachte en examineerde doordeweeks volgens strenge eigenwijze regels. Zonder aanziens des persoons werd ook de huidige Honte voorzitter streng beoordeeld op het S3 examen.

Ook bij de Abeelenrace was Gijs als stuurman in de Zwin van de partij en wist een dukdalf aan de andere kant van het Kanaal vol te raken, wat ook een deuk in zijn imago veroorzaakte. Met een mooie trofee, Gouden Dukdalf met Meeuw, uitgereikt na afloop op de jaarlijkse kapucijnersmaaltijd werd de schade hersteld en was Gijs weer als vanouds.

Altijd een grap, geestige opmerking en met verfijnde humor wist hij ons te raken. Hij had veel levenservaring en inzicht, gevoed door vrijmetselarij en christelijk geloof. Ook op de vele tochten die we ondernamen was het een plezier om Gijs in de auto erbij te hebben. Hij had een geschoolde stem en zodra een Duitse schlager van Freddy Quinn of Richard Tauber op de CD hoorbaar werd zong hij mee, waarbij wij slechts stil konden luisteren en genieten van zijn mooie stem.

Totdat vier jaar geleden duidelijk werd dat die slopende ziekte geleidelijk zijn tol begon te eisen, vooral fysiek. Hij bleef op zaterdag wel mee roeien en met hulp bij het in- en uitstappen op het vlot was het toch weer een feestje geweest na afloop. We denken daarom met weemoed maar ook met plezier terug aan Gijs en hopen dat de familie zijn afwezigheid met dierbare herinneringen kan verzachten.

Namens de zaterdagochtend roeiers,
Antoine