Op zaterdag 23 augustus stapten we om 7u15 in de auto om de Golden River-toertocht te gaan roeien op de Leie in Gent. Een grote aanrader, zo ontdekten we gaandeweg de dag.
V.V.R. Gent organiseerde deze tocht al voor het 40e jaar en dat is te merken. Deze lokale roeiers weten precies wat ze doen en ze doen het nog altijd met plezier. Niet gek, want ze zijn terecht trots op hun botenhuis en vaarwater. De loodsen liggen vol met prachtige boten, waar ook roeiers van het Belgische team gebruik van maken. De club ligt pal aan de Gentse Watersportbaan, een kaarsrechte wedstrijdbaan van meer dan 2km lang, en heeft via twee verbindingen doorgang naar de Leie en de Brugse Vaart.
Al vanaf de eerste kennismaking werden we warm onthaald en helder ingelicht over het verloop van de dag en de tocht. Tussen het tafeltje met inschrijvingszaken en het kraampje met koffie, thee, druiven uit eigen tuin en – even belangrijk – puddingbrood uit eigen oven, was het goed pendelen. In de kleedkamers hing nog de hitte van de afgelopen zomerweken, maar was er volop plek om op het gemak om te kleden.
De briefing om 9u30 begon in het Frans, aangezien er meer Franstalige roeiers aanwezig waren. Waarschijnlijk hadden de roeiers uit Orléans (!) de langste weg afgelegd. Het Nederlands was gelukkig makkelijker te verstaan – al vergde ook dat voor sommigen van ons wat moeite om aan te wennen, met al die Gentse klanken. Wij hadden gekozen voor de korte toer: 29km in totaal, tot aan Sint-Martens-Latem en weer terug. Andere roeiers roeiden vanaf de lunchplek, die ons keerpunt was, nog eens 7km verder en weer terug, dus 43km in totaal.
Voorrang geven aan het veerpontje bij Afsnee, de doodlopende zijarm naar Drongen vermijden, goed sturen bij het bochtje naar de Coupure, nog beter sturen langs de huurbootjes van Minerva: we knoopten het in onze oren en lieten de Marathon te water, volgens onze Gentse vrienden hun beste boot.
Dat was niets te veel gezegd. Na de nodige hilariteit aan het vlot (tja, als je boot met bakboordzijde aan het vlot ligt, moet alles net andersom…) passeerden we het eerste bruggetje, staken we de Watersportbaan over (dank u, mevrouw de verkeersregelaar) en waren we vertrokken. Wat een heerlijke boot!
Voor Anna, die in de jaren stillekes studeerde in Gent, was het extra leuk om die eerste paar km door de stad te roeien. Maar ook voor Anne-Marie, Ellen en Petra was het een prachtig zicht: de statige gevels, grappige graffiti, de eeuwenoude bomen langs de vaart, de contrasten tussen oude architectuur en hypermoderne aanbouwtjes. Normaal gezien kunnen de toertochtroeiers de korte verbinding naar de Leie nemen, maar die was dicht i.v.m. werkzaamheden. Aldus kwam er 3km door de stad bij de oorspronkelijke 23km die de toertocht lang is – geen straf.
Waar het in Middelburg nog regende en de luchten als donkere dekens laag boven het land hingen, brak in Gent al snel de zon door. En zo roeiden we op het gemak de stad uit en de Ringvaart voorbij. Daar begon het meest pittoreske deel van de tocht. De Leiestreek staat bekend om zijn kronkelende wandel- en fietspaden, overdadige groen en is-dit-echt-geen-Frankrijk-gevoel. Vanaf het water konden we meegenieten van de kasten van huizen, de meerkoeten en ganzen en andere watervogels, de overhangende wilgen en de gezelligheid op de huurbootjes die langs tuften met champagne en rosé aan boord.
Al kozen wij bij de lunchplek, in tegenstelling tot die bootvaarders, toch maar voor de cola en ice-tea, in plaats van voor dat pintje. Bij gebrek aan een vlot of zelfs maar een rechte waterkant stonden de leden van V.V.R. klaar bij de oever om ons met pikhaken en sterke handen te helpen aanmeren, uitstappen en de boot uit het water te halen.
Tijd voor de lunch! Genieten van een heerlijk broodje hesp of kaas met groentjes in de zon of schaduw onder de kerktoren van Sint-Martens-Latem, met de Latemse kermis op steenworp afstand waar de lokale kaartclub al was aangeschoven voor hun kaartmiddagje in de appelboomgaard. Idyllischer wordt het niet. (Echt niet, want ’s avonds stond er muziek van, jawel, Pussy Willow en Crazy Sir G op het programma.)
Er was meer dan voldoende tijd, dus we hebben op het gemak op een bankje zitten kijken naar suppers op het water, een man geholpen met een te klein surfpak aantrekken, een tukje gedaan onder een boom, de kerk in gewandeld op zoek naar de wc. Ook maakten we goede sier met onze fluogele Honte-shirts. Al was het een vreemde realisatie dat het woord ‘honte’ in het Frans iets betekent dat wij niet herkennen als een deel van de clubidentiteit…
Toen de boten langzaam weer het water in werden gelaten, maakten ook wij ons klaar voor de terugtocht. Wederom langs de prieeltjes en paleizen, de beelden in de tuinen aan het water, mooie trouwlocaties en jawel hoor, een bruidspaar op het pontje bij Afsnee. Langs de leuke smalle bruggetjes waar we op het nippertje slipten, de Minerva-bootjes om doorheen te manoeuvreren (dankjewel, stuurvrouwen!) en met de laatste paar happen proviand voordat we zouden aanschuiven bij het aperitief en de barbecue.
Moe maar voldaan legden we aan bij het clubhuis net voorbij de Watersportbaan. Er was gelegenheid om te douchen, een roseetje te drinken en wat chipjes te knabbelen – uiteraard na het schoonspuiten en opbergen van de boten. (Tip aan de botencommissie: een lichtgewicht C3x+ zoals de Marathon zou een fantastische aanwinst zijn voor Honte!) De barbecue kwam precies op tijd, met heerlijke worstjes (saucissen) waaronder de witte Gentse, shaslicks (brochettes), kippenborsten, vegetarisch lekkers, gepofte aardappel, groentjes, weeral dat lekkere brood en sauzen. Terwijl de zon langzaam zakte richting het dak van het clubhuis, sloten we de dag in stijl af.
Hulde voor de leden van V.V.R. Gent die ons zo hartelijk ontvangen hebben, die deze dag op rolletjes deden lopen, telkens klaarstonden om iedereen te helpen en ons lieten kennismaken met hun prachtige vaarwater! De mooie zonsondergang op de terugweg maakte de dag compleet.
Petra, Ellen, Anne-Marie en Anna
