Gedicht weg door graffiti

Het gedicht dat er nu onder schuilgaat, vond de Middelburgse – ze komt er ruiterlijk voor uit – ‘tien keer niks’. Haar vriend Adri Koppejan vond het juist wel aardig. ,,Het ging over de natuur. Maar de graffiti is ook niet lelijk hoor. En dat gedicht stond er al zo lang op. Het mag best een keer wat anders zijn.”

Als een andere wandelaar voorbij komt, is Ineke Jonker wel nieuwsgierig wat zij ervan vindt. Ze doet haar koptelefoon af en stelt zich voor. ,,Charlotte.” Ze loopt hier vaker maar het gedicht was haar eigenlijk nooit zo opgevallen. ,,Ik loop altijd stevig door.” De graffiti vindt ze ‘niet heel lelijk’. ,,Maar dat je het over de kunst van iemand anders heen spuit, dat is wel jammer.”

Wat stond er eigenlijk precies?
1. niettemin valt op
hoe rustig hier de bossen zijn
zo aan de voorkant te zien
…vanavond een vis proberen

De drie eerste regels zijn het begin van het gedicht Jaagpad, van de in Hansweert geboren dichter F. van Dixhoorn (1948). De puntjes geven aan dat er tekst wordt overgeslagen, want de vierde dichtregel is de laatste van het volledige gedicht. Van Dixhoorn debuteerde in 1994 met de bundel Jaagpad/Rust in de tent/Zwaluwen vooruit. Op de website Straatpoëzie wordt gesuggereerd dat Van Dixhoorn de dichtregels mogelijk zelf op het bunkertje heeft geschilderd.

,,Jammer dat de graffiti eroverheen is gespoten”, vindt Lidy Renout. De Middelburgse wandelt vaak over het jaagpad. ,,Ik vond het altijd een mooi gedicht. Ik hou van woorden, van taal. Soms ook van graffiti, maar hier kan ik niet veel mee.” Ze is het eens met Laurens Groutars, die met zijn honden voorbij komt. ,,Het zijn gestyleerde letters maar ik kan niet lezen wat er staat. Zo’n tag, die had je toch ook wel aan de zijkant van het bunkertje kunnen spuiten?”

Toch tilt Groutars er ook niet te zwaar aan. ,,Ach, het gedicht stond er al jaren op. Na zo veel tijd mag er ook best iets anders op toch?”